Om half 9 ’s ochtends vertrokken bij het Shimano Service Center in Valkenburg in de 19-34 age group. Het doel was duidelijk, kwalificeren voor het WK gravel 2024 in Leuven, België. Vanaf de start ging het gelijk hard, de Cauberg was namelijk onderdeel van de startlus voordat er 3 lokale rondes werden gereden. In de startlus bleef het hele peloton bij elkaar maar werd door het hoge tempo wel langzaam een groot lint. Vooral toen de eerste gravel strook bereikt werd. Modder, harde wind en een glooiend parcours zorgden voor een wedstrijd waar het eigenlijk nooit stil viel.
Halverwege de eerste ronde viel het peloton uit elkaar en ontstonden er groepen. Ik kwam terecht in de tweede grote groep die daarna weer uit elkaar viel, ook hier zat ik aan de verkeerde kant van de breuk. Gelukkig bleef onze groep goed draaien waardoor het gat redelijk klein bleef naar de tweede groep. Toen het er op begon te lijken dat we weer aan konden sluiten viel mijn ketting er af in een afdaling. Deze heb ik onderaan de afdaling er weer opgelegd maar het momentum was natuurlijk volledig weg.
De achtervolging kon beginnen, ik werd opgeslokt door groep 4 wat gelukkig goed draaide. Dit gaf mij moed en het idee dat ik terug kon komen in groep 3. Helaas is lekrijden ook iets wat veel voorkomt in het gravelracen en ook ik bleef niet gespaard. Achter kreeg ik een afloper en de sealant wilde het gat maar niet dichten. Na een kwartier met een afloper te hebben gereden, heb ik de band geplugt en moest ik weer in de achtervolging. Gelukkig kwam er een technische passage met een steile klim die mij goed lag aan en wist ik me weer aan te sluiten bij de groep.
Het merendeel van dit groepje bleef eigenlijk het grotendeel van de wedstrijd bij elkaar, er vielen er een aantal via de achterdeur er uit maar we raapte er ook een paar op. Op een klein slippertje door iemand die voor mij viel en mij meenam na, gebeurde er niet veel spannends in de groep. Het tempo bleef hoog en het werd een slijtageslag.
Met nog 30km te gaan begon mijn benen het wel een beetje te begeven, het hoge tempo en het moeten achtervolgen hadden hun tol geëist. Na de 3e en laatste ronde van 31 km stond er nog een finishlus van 8 km op ons te wachten. Ook de man met de hamer stond daar ergens langs de kant op mij te wachten. De laatste 5 kilometer was echt loodzwaar, het was overleven geblazen en de groep voor me heb ik helaas moeten laten gaan.
Eenmaal bij de finishlijn aangekomen zag ik dat ik 99ste ben geworden wat gelukkig genoeg was om te kwalificeren. Doel bereikt, maar daar was ook wel alles mee gezegd. Ik was echt helemaal leeg gelopen op het einde en had geluk dat de wedstrijd niet langer duurde.
Maar hoe het is gelukt maakte me niets meer uit, want de kwalificatie was binnen. Nu opladen om over 2 weken in Aken weer aan de start te staan voor de 3Rides Aachen in de TREK UCI Gravel Series.
